گفت‌وگو به جای هیاهو | توصیه‌های یک جامعه‌شناس برای برپایی گفت‌وگوی مفید پس از حوادث اخیر در ایران
تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۶۶۷۳۹
به گزارش همشهری آنلاین، چند روز پیش بود که علی بهادری‌جهرمی، سخنگوی دولت با انتشار مطلبی در حساب کاربری خود در توییتر نوشت: «بیان صریح گلایه‌ها ویژگی جریان مطالبه‌گر دانشجویی است و به گفت‌وگو با منتقد و معترض، به‌عنوان یک وظیفه ادامه خواهیم داد.»
از طرفی جامعه‌شناسان معتقدند در جریان شکل‌گیری اعتراضات و بحران‌های ناشی از آن، مولفه‌های قبل از بحران، حین بحران و بعد از بحران مطرح می‌شود و عمدتا در بسیاری از دولت‌ها در زمان رخ دادن بحران، راهکارهایی ارائه می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیان این مسائل باعث می‌شود که دولتمردان سعی کنند در جهت رضایت مردم گام بردارند و چنین فرایندی با گفت‌وگو حاصل می‌شود، اما گفت‌وگو باید چه شرایطی داشته باشد که به نتیجه ایده‌آل برسد؟ به‌گفته اسماعیل خلیلی، جامعه‌شناس معرفت و عضو هیأت مدیره انجمن جامعه‌شناسی برای حصول نتیجه از این گفت‌وگوها و رسیدن به ایده‌آل‌ها باید ۵ فاکتور درنظر گرفته شود.
چرا گفت‌وگو ضرورت دارد؟«چه خود را در شرایط بحران بدانیم و چه در حین فهم مسئله یا مرحله بروز عارضه، گفت‌وگو ضرورت دارد چرا که به‌طور کلی اگر مسئله‌ای وجود نداشته باشد گفت‌وگو موضوعیت پیدا نمی‌کند. قطعا مشکلی روی میز است که گفت‌وگو آغاز می‌شود.» این نکته‌ای است که خلیلی، به آن اشاره می‌کند و به همشهری می‌گوید: «با این مسئله مواجه هستیم که یک چالش مناقشه برانگیز رقم خورده و نیاز به گفت‌وگو است. این هم درست است که در شرایط بحرانی، گفت‌وگو دشوار می‌شود، اما ضرورت گفت‌وگو را ده‌ها برابر افزایش می‌دهد. اگر در مراحل قبلی قرار داشتیم، می‌توانستیم گفت‌وگو را به تعویق بیندازیم ولی اکنون از نظر اخلاقی اجازه نداریم این کار را انجام ندهیم.»
البته به‌گفته این جامعه‌شناس ۵ فاکتور در گفت‌وگو کردن باید مدنظر قرار بگیرد: «نکته اول اینکه طرفین باید همدیگر را به رسمیت بشناسند. دوم اینکه همه برچسب‌ها قبل از گفت‌وگو باید منتفی شوند و با احترام متقابل کامل، گفت‌وگو صورت بگیرد. مسئله دیگر هم قصد و هدف گفت‌وگوست که اگرچه در نهایت حل مسئله خواهد بود، اما در درجه اول تفاهم در آن بسیار مهم است. البته تفاهم، هدف غایی نیست و نهایتا باید مسئله حل شود، اما در ابتدای گفت‌وگو باید مشخص شود که دو طرف چه می‌خواهند، چه می‌گویند یا در فکرشان چه می‌گذرد؟»
خلیلی، نکته چهارم در گفت‌وگو را حل موانع می‌داند و ادامه می‌دهد: «تعهد به آزادی طرفین در حین گفت‌وگو اهمیت زیادی دارد. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که باید از قوانین و ضوابط موجود در آن صیانت شود، اما در گفت‌وگو باید به آزادی کامل قائل باشیم که طرفین برای شناساندن و توضیح خودشان با هدف ایجاد درک بیشتر در طرف مقابل آزادی بیان داشته باشند. طرفین نباید از عواقب این گفت‌وگو هراس داشته باشند. موانع فرهنگی گفت‌وگو هم باید حذف شوند. در شرایطی زندگی می‌کنیم که جهان‌های فرهنگی گوناگونی در جامعه ما وجود دارند که زبان‌های خاص خودشان را دارند و این مسئله باعث می‌شود که به‌طور طبیعی در صحنه جامعه گفت‌وگو کمتر رخ دهد. هرچند گفت‌وگو در جامعه ایران به‌ویژه در فضای مجازی به‌شدت جریان دارد، اما جهان‌های معنایی، لینک و مرتبط نمی‌شوند و همان چیزی می‌شود که جامعه‌شناسان از آن به‌عنوان شکاف یاد می‌کنند.»
این جامعه‌شناس ادامه می‌دهد: «وقتی می‌خواهیم وارد گفت‌وگو شویم باید موانع فرهنگی برطرف شوند؛ بنابراین در خیلی از مواقع به مترجم نیاز داریم. پیش از انقلاب جریانی آغاز شد که بخشی از حوزویان راهی دانشگاه شدند تا منطق و زبان دانشگاه را بدانند. بعد از انقلاب هم این جریان به‌مراتب قوی‌تر شد و گسترش یافت. در این‌باره تلاشی صورت گرفت برای اینکه ۲حوزه فرهنگی و جهان معنایی بتوانند زبان یکدیگر را بفهمند. اما اکنون که یک بحث بسیار پیچیده این چنینی در جامعه در حال رخ دادن است، سپهرهای فرهنگی گوناگون در مقابل هم قرار گرفته‌اند و می‌خواهند با هم گفت‌وگو کنند، باید تلاش کامل صورت بگیرد که زبان مشترک ایجاد شود، اما این، زمان‌بر است و در بحران جدی فعلی نمی‌توان در انتظار چنین زمانی ماند. در این‌باره شاید بخشی از جامعه‌شناسان بتوانند نقش این مترجم را ایفا کنند.»
او همچنین می‌گوید: «افق‌های ذهنی باید با هم ادغام شوند و نباید ۲ خط موازی باشند. به زبان ساده هر کس باید خودش را در جای دیگری قرار دهد تا بداند در ذهن طرفین گفت‌وگوکننده چه می‌گذرد. اگر مسیر گفت‌وگو ضرب‌المثل مشهور «گفت‌وگوی کرها با لال‌ها» باشد، به جایی نخواهد رسید.» فاکتور نهایی از دید این فعال حوزه اجتماعی «برابری در گفت‌وگو حتی در خطاب قرار دادن طرفین» است: «در همه شئون حتی در ظاهر زبان، گفت‌وگو باید با برابری کامل صورت بگیرد. به‌طور کلی تمامی موقعیت‌های اجتماعی نابرابرند، اما وقتی عزم کردیم که گفت‌وگو کنیم باید برابری ایجاد شود. برابری حین گفت‌وگو هم ضرورت دارد؛ یعنی تعیین اینکه چه چیزی دارای اولویت و اهمیت بیشتری است نیز باید در خود گفت‌وگو حاصل شود. اگر چنین شرایطی فراهم شود آن وقت می‌توان انتظار داشت که مقدمات یک گفت‌وگو فراهم شده است.»
کد خبر 715053 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها جامعه شناسی اعتراض - تجمع - تحصنمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: جامعه شناسی اعتراض تجمع تحصن گفت وگو جامعه شناس گفت وگو گفت وگو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۶۶۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گفت‌وگوی ویژه با مردی که افغانستان را راهی جام جهانی کرد
به گزارش ورزش سه، برای آن که دریبایم او چه دستاورد‌هایی را برای ورزش افغانستان به ارمغان آورده، کافیست به خوشحالی بی‌حدوحصر مردم این کشور در مرز و بوم خود و خیلی‌های دیگر از آنها در ایران و گیتی پهناور خیره شویم که چگونه سرمست صعود تیم ملی فوتسال افغانستان به جام جهانی هستند. سه سال از ورودش به فوتسال افغانستان سپری شده. او وارد شده و قواعد فوتسال آسیا را به هم ریخته. از یک سو ناقوس‌ها را برای پایان انحصار فوتسال ایران در آسیا به صدا در آورد و در سوی دیگر ثروتمندان با مربیان بزرگ و نامی را پشت‌سر گذاشت. آندرو پالازا مربی سابق بارسلونا و عربستان را و همچنین ویتنام با دیگو جوستوزی مربی قهرمان جهان را پشت خود دید. آنها در حسرت راهیابی به جام جهانی آه می‌کشیدند و مرتضایی با شاگردانش آواز می‌خواندند.
مجید مرتضایی، رویکرد بازیکن یابی را متحول ساخت و علم نوین فوتسال را به بازیکنان افغانستان گره زد. در عین حال او بود که بازیکنان افغانستانی با استعداد را کشف و روانه میدان کرد. او بود که کشور همسایه را برای اولین بار راهی جام ملتهای آسیا کرد و در نخستین دوره حضورشان با بلندپروازی و جاه‌طلبی، با غیرممکن را ممکن کردن، به رویاهای جام جهانی تحقق بخشید.
خبرنگار ورزش سه به سراغ مربی تاریخ‌ساز رفته و گفت‌وگویی خواندنی را با او داشته است. مردی که خیلی از تابو ها را در ورزش افغانستان خُرد کرده و تاثیر عمیقی را بر ورزش این کشور گذاشته است.
در ادامه مصاحبه با مجید مرتضایی را خواهید خواند؛
*آقای مرتضایی، اولین‌ها حسی دارد وصف نشدنی. از حال‌وروز خودتان و بازیکنان افغانستان پس از صعود به جام جهانی بگویید؛
شاید سه ماه پیش از آغاز جام ملتهای آسیا به بازیکنان و مردان جنگجویم می‌گفتم که ما به جام جهانی صعود خواهیم کرد، کمتر باور نمی‌کردند. اما هر چه جلوتر می‌رفتیم، بارقه‌های نور امید را زنده می‌کردیم و این باور در درونشان و پوست و استخوان آنها حس می‌شد. خوشبختانه و بسیار خوشحالم به عنوان یک ایرانی موجب شادی یک ملت شدیم و آنها به یکی از آرزوهای خود دست پیدا کردند و شایستگی آن را هم داشتند.
* با این صعود، شما و بازیکنان افغانستان، مردم این کشور را در سراسر جهان به وجد آوردید. این روزها باور کردنی هست؟
برای بنده، این حجم از شادی پیرامون صعود به جام جهانی جالب و غیر قابل وصف بود. بی‌شک تماشای چنین صحنه‌های زیبایی بغض را به همراه خواهد داشت. هم برای من و هم تمامی اعضای تیم ملی افغانستان. بازی که تمام شده بود با ذوق به بازیکنان گفتم، باورتان می‌شود که رفتیم جام جهانی؟
*بلندپروازی و جاه‌طلبی افغانستان در جام جهانی ادامه خواهد داشت؟
آن چیزی که بنده دائما از بازیکنانم خواسته‌ام، زیاده‌خواهی و سیر نشدن از پیروزی هستش و همیشه باید به موفقیت چنگ بزنند. شک نکنید نگاه ما به جام جهانی، صعود از مرحله گروهی هستش. ما در آسیا نشان داده‌ایم که از قدرت و پتانسیل خوبی برخورداریم. امیدوارم با تلاش‌های بی‌وقفه اعضای خانواده تیم ملی افغانستان با یک شگفتی در جام جهانی تاریخ‌سازی کنیم
* پیش از آغاز جام ملتهای آسیا و حضور در میادین مسابقات، قهرمانی را تصور می‌کردید؟
حقیقتا با حضور تیم ملی فوتسال ایران به قهرمانی فکر نمی‌کردیم. اما اگر مسیر ما به ایران در مراحل گروهی نمی‌خورد و در مراحل حذفی بدشانس نبودیم و البته با دقت‌تر عمل می‌کردیم، بنا به ضعف برخی از تیم‌های بزرگ قاره، قاطعانه می‌گویم که می‌توانستیم یک پای فینال باشیم.
*دلایل شکست تیم ملی افغانستان به رغم نمایش بسیار خوب، برابر ایران چه بود ؟
تیم ملی ایران، تیم قدرتمندی است. شاید اگر بازیکنانم با ترس کمتری مقابل تیم ملی ایران به میدان می‌رفتند به مراتب نمایش بهتری را از خود نشان می‌دادند. جالب است بدانید که توانایی‌های فردی بازیکنان افغانستان با کمی تفاوت شبیه به همتایان خود در ایران بازی می‌کردند. به هر حال، بازی برابر ایران بسیار سخت و فشرده است. ما این موضوع را می‌دانستیم.
*قرارداد شما، با تیم ملی افغانستان تا چه مدت ادامه خواهد داشت؟
بنده با تیم ملی فوتسال افغانستان تا پایان سال 2024 قرارداد دارم و پس از آن باید دید شرایط چگونه پیش می‌رود و چه اتفاقاتی رخ خواهد داد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت